De Waldecker Molen: We zijn gaan nadenken over deze vreselijke gebeurtenis, ook al is die bijna 140 jaar geleden gebeurd. Het volgende dat we op onze weg ontdekken, toont ons ook de vergankelijkheid van al het wereldse. Aan de rechterkant van de beek, in het district Beulich, stond eens de Waldecker molen, waarvan nog slechts een paar ruïnes van de muren te zien zijn. Het was een van de oudste molens in de hele vallei. De molen wordt vermeld in een belastingregister van het keurvorstendom Trier uit 1563. Hij was toen eigendom van de ridder Jörg Boos von Waldeck, vandaar de naam. In 1692 woonde de familie Philipp Link in de molen. Maar al vóór 1900 werd het maalbedrijf stopgezet, de molen was nog bewoond tot het midden van de jaren 1920, daarna verviel hij tot een ruïne. Ook in dit gedeelte van de Baybachweg, dat met veel kronkels en bochten door ruige rotsen voert, moeten we enkele moeilijke passages bedwingen. Smalle paden leiden over rotskliffen, die echter goed beveiligd zijn met handtouwen. Dit gebied zou nog steeds het thuis zijn van de zeldzame wilde kat en ijsvogel. Maar het zou een kwestie van geluk zijn om een van deze dieren te zien. We zijn de molen van Waldeck gepasseerd, dus het zal niet ver meer zijn naar het bekende kasteel van Waldeck. We hebben het goed geraden, na ongeveer 500 meter opent het smalle dal zich, een brede zachte weidegrond opent zich voor ons, en dan zien we links boven op de hoogte de ruïnes van het Waldeck. van het Waldeck. Natuurlijk willen we een bezoek aan deze historische plek niet missen. We moeten echter ongeveer 20 minuten over een bergpad omhoog klimmen voordat we via een hoge boog het brede kasteelcomplex betreden. We zien vervallen bastions en muren. Als ze een verhaal konden vertellen, zouden ze vertellen over een bewogen geschiedenis. Eigenlijk stonden er twee kastelen op het Waldeck. Het eerste kasteel, het "bovenkasteel", bevond zich op de hoogten op wat later de "drakenkop" werd genoemd. Het werd voor het eerst gedocumenteerd in 1242, toen de ridders Heribert, Udo, Bosso en Winand hun kasteel in leen afstonden aan het aartsbisdom Keulen in ruil voor een jaarlijkse huur van 12 vrachten wijn. Het bovenste kasteel was niet al te groot, zodat het niet volstond als verblijfplaats voor alle families van de ridders. Daarom werd rond 1250 op het lager gelegen plateau de "Unterburg" gebouwd. Soms woonden er 13 gezinnen op Waldeck. Hun coëxistentie met de talrijke bedienden verliep niet altijd even soepel. Verscheidene malen werden "kasteel-vredesverdragen" gesloten waarin de vertrekken van het kasteel nauwkeurig werden toegewezen. Zelfs het gebruik van de "stilteruimtes" was nauwkeurig geregeld. De Waldecker dynastie, vooral de "rood-zwarte Boose", was zeer invloedrijk in het Rijnland. In 1331 sloten zij zich aan bij de ridders van Schöneck, Ehrenburg en Eltz en namen het zelfs op tegen de machtige keurvorst van Trier, Balduin. Balduin temde echter hun arrogantie in de beroemde "Eltzer Feud". In 1336 moesten zij buigen voor de keurvorst in een verzoeningsverdrag. In 1689 werd Waldeck, zoals zovele andere kastelen en steden, tijdens de "Paltser Successieoorlog" door de Fransen totaal verwoest. In 1720 bouwde baron Wilhelm Lothar Boos von Waldeck op de ruïne een klein barok woonkasteel, zoals in die tijd algemeen gebruikelijk was. In het tumult van de Franse bezetting na 1800 wisselden de eigenaars van Waldeck, het kasteeltje raakte in verval en werd uiteindelijk verkocht voor de sloop. In de jaren 1920 ontwaakte er nieuw leven op Waldeck. De vereniging van de "Nerother Wandervögel" kocht een deel van de ruïne en vestigde er haar hoofdkwartier. Onder leiding van de gebroeders Robert en Karl Oelbermann bouwden de Nerothians hun "Rheinische Jugendschloss" op de historische plek, die het uitgangspunt werd voor wandelingen en tochten over de hele wereld. En nog een andere culturele beweging vestigde zich rond 1960 op het Waldeck. Jarenlang werden daar folkloristische festivals gehouden met medewerking van vandaag bekende liedjesschrijvers, zangers en cabaretiers als Reinhard Mey, Franz-Josef Degenhardt, Katja Ebstein en Hans-Dieter Hüsch. Nog onder de indruk van de historische gebeurtenissen die hier plaatsvonden, wandelen we terug naar beneden in de vallei van de baai, waar we de levendige beek volgen langs een comfortabel wandelpad.