De vallei wordt ruimer, we passeren een paardenweide, waar een viervoeter zijn springkunsten vertoont. Keurig verzorgde visvijvers komen in zicht, en dan zien we onze "etappebestemming" voor ons, de Schmausemühle. Hier willen we onze welverdiende lunchpauze nemen. En omdat we de visvijvers al eerder hebben gezien, laten we ons vers geviste en bereide forel serveren, die voortreffelijk smaakt. De Schmausemühle kan een soort centrum van het dal worden genoemd. Niet alleen zijn we nu ongeveer halverwege onze wandeling, maar hier is ook een splitsing van de ene kant van de vallei naar de andere. Zowel vanuit het zuiden vanuit Sevenich - Heyweiler als vanuit het noorden vanuit Gondershausen - Beulich leiden er wegen het dal in, die bij de Schmausemühle samenkomen. De weg uit Gondershausen kreeg in 2000 zelfs een asfaltlaag. De eigenaars, die nu al in de 8e generatie in de molen wonen, hebben van hun huis een populaire en veel bezochte excursie- en vakantiebestemming gemaakt, waar vakantiegasten rust en ontspanning vinden. De geschiedenis van de molen gaat zo'n 350 jaar terug, d.w.z. tot de tijd van de 30-jarige oorlog. Het veranderde verschillende keren van naam en werd Scheid-, Pies-, Pinger- en tenslotte Schmausemühle genoemd naar zijn eigenaars. De molen draaide goed en ze hadden klanten ver buiten de lokale omgeving. Bij de molen werden verschillende paarden gehouden, waarmee ze het graan bij de boeren ophaalden en het meel terugbrachten. Het leven in de molen was hard, naast het maalbedrijf onderhielden ze ook een boerderij. Er waren altijd lange reizen naar de velden op de Gondershausen Hoogten. Zelfs de beek zelf was soms een probleem voor de molenaars. Rudi Liesenfeld, die zich in zijn rusthuis heeft teruggetrokken, herinnert zich een zware overstroming in januari 1918, toen de baai tot een machtige hoogte opzwol en het hele molenerf onder water zette. Het vee in de schuur lag al in het water en kon slechts met veel moeite in veiligheid worden gebracht. We krijgen ook een verhaal te horen over de Schinderhannes bij de Schmause Molen. Aan het eind van de 18e eeuw, toen de Franse revolutionaire troepen het Rijnland binnenvielen, zou hij met avontuurlijke middelen de laatste gravin van Manderscheid in de Eifel in veiligheid hebben gebracht voor de Fransen. Hun vluchtroute naar het Duitse binnenland voerde hen door het afgelegen Baybachtal, en op een herfstavond klopten zij aan bij de luiken van de Schmausemühle en vroegen om een nachtverblijf. De molenaar was zeer verontrust over het late bezoek, maar gaf de vluchtelingen onderdak en verzadigde hun honger en dorst. Omdat de gravin erg uitgeput was, rustten zij een paar dagen uit in de gastvrije molen, en het was toen dat de mannen van de molenaar de ware identiteit van hun gasten te weten kwamen. Bij het afscheid drukte de gravin als dank een zak goudstukken in de handen van de molenaar, en de Schinderhannes gaf hem een vrijgeleide, die hem veiligheid garandeerde tegen de roversbende. Fris gesterkt verlaten we de Schmausemühle en beginnen vol goede moed aan het tweede deel van onze wandeling. En al na een paar minuten passeren we een romantisch smal rotsgebied, met ruige stenen muren die hoog oprijzen aan beide zijden van de beek. Aan de linkerkant is het de Hohe Rabenley, die ongeveer 70 meter steil omhoog gaat en daarmee de reeds beschreven rotshellingen een flink stuk overtreft. In de vallei zijn nog meer van dergelijke hoekige rotspartijen te vinden, waaronder de Hexen-laag, waar zich in 1590 een duister hoofdstuk in de geschiedenis afspeelde. Het was de tijd van de verschrikkelijke heksenjachten, en in het nabijgelegen dorp Dorweiler was de mooie maagd Brigitte als heks geïdentificeerd. Ze werd ervan beschuldigd zich 's nachts met de duivel te hebben vermaakt. Ze zou vijf jonge mannen en twee priesters betoverd hebben. Volgens het protocol, veranderde ze in een wolf en beet 13 kinderen dood. Vele koeien zouden door haar behekst zijn, zodat zij geen melk meer gaven. En zo kwam het tot het proces tegen de "heks", waarin het vonnis al vaststond. Brigitte werd gemarteld verbrand op de Hexenley. In het dal van Baybach werden vroeger verschillende dakleisteenmijnen geëxploiteerd. Onder de Schmausemühle zijn nog restanten te zien en tunnelingangen die enkele honderden meters de berg in werden geheid. In 1921 waren er nog tot 40 arbeiders in dienst. In de ontsluitingen zijn nog de machtige leistenen te zien die miljoenen jaren geleden door enorme krachten uit het binnenste van de aarde omhoog werden geplooid.