De Weins-Antone-Molen, ook Reitzenmühle genoemd Nauwelijks 15 minuten na de Sevenicher Ölmühle, verder stroomafwaarts, stond de Weins-Antone-Mühle, die, volgens de nog bestaande funderingsmuren, een tamelijk uitgestrekt bezit was. Je kunt nog steeds een boog zien die uit het huis naar buiten leidde. Een omgevallen spar is over de muren gevallen, de stenen zijn dik met mos, en nauwelijks dringt er een straaltje zonlicht door deze donkere, sombere plaats. Zoals de naam al doet vermoeden, was het een Anton Wein die uit de wijnmolen verderop kwam en er in trouwde. Volgens de verhalen van oude mensen moet het een bitter arme familie zijn geweest die het maalbedrijf niet lang heeft kunnen volhouden. Geen wonder ook, want hoe zouden de klanten moeten verdwalen in de afgelegen plaats. Het bouwmateriaal van de molen werd bij de sloop verkocht.