De Schwaller Molen Vanaf de Layenmühle lopen we nog maar een paar minuten, daar verschijnt de Schwaller Mühle, ook wel Jakobs- of Müllerjuppsmühle genoemd, voor ons. Omdat de molens vroeger naar hun eigenaars werden genoemd, veranderden de namen vaak. Bij Schwaller Mühle, trekt een oud, half vervallen huisje onze aandacht. Bij nadere inspectie ontdekken we dat het een voormalige bakkerij moet zijn geweest. De ronde bakstenen oven is nog duidelijk zichtbaar, en een brutale blik in het niet afgesloten interieur bevestigt onze veronderstelling. Hoeveel generaties zullen hier hun dagelijks brood gebakken hebben? (Het bakhuis is inmiddels gerenoveerd en kan nu weer gebruikt worden voor het bakken van brood) In een belastingregister aan het begin van de 18e eeuw wordt ene Anton Bunsch genoemd als Schwaller molenaar. Kort na 1800 kwam ene Jacob Nick in de molen. Hij en zijn nakomelingen bleven tot op heden in het bezit van de molen. Hermann Nick was de laatste molenaar in de hele vallei en stopte pas in 1964 met malen. In het gedeelte waar we tot nu toe gelopen hebben, presenteert het Baybachtal zich als een zacht, breed en vlak weidedal, maar onder de Schwaller molen komen de beboste hellingen dicht bij de beek. En dan zien we verschillende gebouwen voor ons, waar de eerste blik zegt: dit zijn geen molens, dit zijn gebouwen van de moderne tijd. En als een contrast met het bakkerijtje dat we eerder bewonderden als een overblijfsel uit vroeger tijden, toont de rioolwaterzuiveringsinstallatie Oberes Baybachtal de gevolgen van de huidige welvarende maatschappij. In deze zuiveringsinstallatie wordt het afvalwater van 14 omliggende dorpen opgevangen en gezuiverd. Natuurlijk willen we weten, doet de plant recht aan deze taak? Daar lijkt het wel op, want het water dat uit de fabriek stroomt en in de Baybach terechtkomt, is onberispelijk qua helderheid en geur. Het wandelpad zigzagt langs de zuiveringsinstallatie en over een betonnen brug. Wij houden ons altijd aan de ronde borden met de duidelijk zichtbare "B" (voor Baybach) en kunnen dus niet de juiste weg missen. Direct achter de zuiveringsinstallatie, waar de beek uit het "Emmelshäuser Heilbrünnchen" ontspringt, trekt een indrukwekkend natuurmonument onze aandacht. Het is de zogenaamde "Dreispitz", een dennenboom die meer dan 100 jaar oud is. Op de hoogte van een man heeft hij zich vertakt in drie scheuten die bijna 30 meter omhoog schieten. U staat met ontzag voor dit natuurwonder, net zoals u dat doet voor een bossige en knoestige beuk van 150 jaar oud, die even later onmiskenbaar op het pad staat. Uittreksel uit het boek "von Mühle zu Mühle" (van molen tot molen), een wandeling door het Baybachtal, verkrijgbaar voor 9,00 euro bij de Toeristeninformatie Emmelshausen.